The Gallery Antwerpen benut elke vierkante (centi)meter

In de Antwerpse wijk Het Zuid bouwt projectontwikkelaar VL-Holding het residentieel luxeproject The Gallery. Om in de bovenbouw maximale flexibiliteit mogelijk te maken en de ruimte voor de parkeerkelder zo efficiënt mogelijk in te vullen, waren een aantal creatieve stabiliteitsingrepen nodig.

 

De Leuvenstraat loopt van de Waalse Kaai / Gedempte Zuiderdokken naar de Scheldekaaien. The Gallery paalt aan de historische eventlocatie het Zuiderpershuis en kijkt ook uit op het MHKA. Het nieuwbouwontwerp van architect Luc Binst omvat een gelijkvloerse verdieping met 2 kantoren en een bovenbouw met 6 bouwlagen met in totaal 21 luxeappartementen. Onder de grond zijn er 34 parkeerplaatsen verdeeld over -1 en -2, bereikbaar via een plaatsbesparende autolift.

 

Flexibel indelen

De bovenbouw bestaat uit typeverdiepingen waarin buiten de trapkernen en de liften geen dragende wanden zijn voorzien. De alternatieve structuur die hier werd toegepast – betonplaten die rechtstreeks op kolommen rusten – laat het toe om elk appartement op een flexibele manier in te delen. Appartementen kunnen ook worden samengevoegd om een grotere woonentiteit te vormen. Deze manier van werken – die eerder uitzonderlijk is in de residentiële bouw – is dus zowel voor de kopers als voor de projectontwikkelaar een belangrijke troef.

Naast flexibiliteit heeft deze opbouw nog twee andere voordelen. De vloerplaten zijn ineens iets dikker, wat het mogelijk maakte om technieken voor de ventilatie in te storten. In de kelder is er bovendien geen zware opvangstructuur nodig om de dragende wanden op te vangen. Wat op zich een positieve invloed heeft op de uitgravingsdiepte en voor minder conflicten met tracé technieken zorgt.

De gevels bestaan uit prefab kolommen waartegen panelen in architectonisch beton werden geplaatst.

 

the Gallery

 

Grote opwaartse druk

De kelder zorgt echter voor wat complexiteit in dit project. Om te beginnen, is de grondwaterdruk op deze locatie zeer groot. De grondkerende buitenwand in secanspalen werd 22 meter diep geboord, tot in de bovenste kleilaag, om zettingen in de omgeving ten gevolge van de grondwaterverlaging te vermijden. De funderingsplaat is 50 cm dik (met lokale verdikkingen tot 1,2 meter waar de kolommen staan) en draagt op volle grond. Gezien de grote opwaartse waterdruk werden in het midden bijkomende trekankers aangebracht. Daarbij moest rekening worden gehouden met de locatie van de boorgaten van het BEO-veld dat onder het gebouw werd aangebracht.

 

Plaatsbesparende wand

Een ander complex gegeven was de beperkte breedte van de kelder. Toch wilde de bouwheer zoveel mogelijk ruimte kunnen benutten als parkeergarage. Daarom werd er beslist om niet te werken met de klassieke voorzetwand voor de secanspalen om de kelder waterdicht te maken, omdat we daardoor langs de beide lange zijden 30 cm zouden verliezen. Als alternatief werd gekozen voor het cementeren van de secanswand, wat niet alleen ruimtewinst betekende, maar ook naar kostprijs interessant was. Zowel in de vloeren op -1 als -2 werd voor de secanswand een gootje voorzien om eventueel lekwater af te voeren.

 

the Gallery

 

Nagespannen betonplaat maakt overgang

De maximale flexibiliteit (in de stabiliteit) van de bovenbouw matchte echter niet met de optimale indeling in de ondergrondse parkeergarage, waar zoveel mogelijk parkeerplaatsen moesten worden gecreëerd. Er moest dus ook een oplossing worden gezocht om het verspringen van de structuur van de draaglijnen van de kolommen op een economische manier op te vangen. Dit losten we op door voor de vloerplaat van de gelijkvloerse verdieping te werken met nagespannen beton. De  dikte ervan kon worden beperkt tot maximaal 65 cm.

 

Bouwpartners:

 

the Gallery